Woonbeleid

Wetten en verantwoordelijkheden

Volgens de Woningwet (2015) moeten woningcorporaties zich vooral bezighouden met het bouwen en beheren van huurwoningen voor mensen met lagere inkomens. De Woningwet heeft gemeenten meer invloed gegeven op het beleid van de woningcorporaties. De gemeente kan samen met huurdersorganisaties en woningbouwcorporaties afspraken maken over nieuwbouw van sociale huurwoningen, betaalbaarheid van woningen, huisvesting van bepaalde doelgroepen en de kwaliteit en duurzaamheid van de woningen.

Voorwaarde daarbij is wel dat de gemeente haar meerjarig beleid voor volkshuisvesting vastlegt in een woonvisie, die ze deelt met de corporaties. In zo’n woonvisie kan een gemeenteraad bepalen dat bijvoorbeeld 30 procent van de nieuw te bouwen woningen een sociale huurwoning moet zijn.

De woningwet stelt het vaststellen van gemeentelijk woonbeleid in een woonvisie niet verplicht. Alleen met zo’n woonvisie kan de gemeente echter corporaties verplichten om samen met haar en huurdersorganisaties prestatieafspraken te maken. Die afspraken gaan onder meer over nieuwbouw, verduurzaming van bestaande woningen, leefbaarheid in de wijk, woningen en zorg en verkoop van sociale huurwoningen.

De prestatieafspraken zijn wel juridisch bindend, maar de wet verbindt er geen gevolgen aan als de afspraken niet worden nagekomen. Corporaties moeten op grond van de Woningwet de gemeente en huurdersorganisaties nauwgezet informeren over plannen, voorraad en financiële mogelijkheden.

Als een gemeente woningen wil toewijzen aan specifieke doelgroepen met urgentie of als zij wil ingrijpen in de woningvoorraad, kan zij gebruik maken van de Huisvestingswet 2014. In principe moeten woningzoekenden kunnen wonen waar ze willen. Maar in geval van schaarste aan woningen kan de gemeente op basis van deze wet in een huisvestingsverordening toewijzingsregels vastleggen. Daarbij kan het gaan om schaarste aan goedkope woningen in het algemeen, aan woonruimte met specifieke voorzieningen en aan woonruimte voor de huidige inwoners van een gemeente. Een huisvestingsverordening kan ook regels bevatten voor eigenaren die hun woningen willen splitsen.

 

Achtergronden

Het tekort aan woningen is de afgelopen tien jaar verder gegroeid. Na de crisis van 2008 heeft de bouwsector de vraag naar woningen niet kunnen bijbenen. Woningcorporaties bouwden onder de last van de verhuurdersheffing ook minder sociale huurwoningen. Meer recent vertraagt de stikstofcrisis de woningproductie.

Veel gemeenten hebben in hun collegeprogramma ambities vastgelegd om een inhaalslag te maken. Sommige van de grootste gemeenten in stedelijke regio’s hopen tot 2040 tot zo’n 1000 woningen per jaar te komen. Met de recente woningbouwimpuls van het Rijk kunnen gemeenten 51.000 woningen (27 projecten) versneld laten bouwen.

Zelf huizen bouwen doet de gemeente niet, maar ze heeft wel invloed op hoe, wat en waar gebouwd wordt. In het grondbeleid bepaalt de gemeenteraad welke rol de gemeente mag spelen bij de aankoop van grond en bij gebiedsontwikkeling. In het ruimtelijke beleid wijst de gemeente de geschikte bouwlocaties aan.

Met de Woningwet heeft de gemeente ook meer grip gekregen op de voorraad woningen voor mensen met lagere inkomens. De wet heeft de taken van corporaties duidelijker gemaakt en het toezicht is aangescherpt. Ook huurdersorganisaties hebben een grotere rol gekregen. Lokale prestatieafspraken komen tot stand in overleg tussen corporaties, gemeenten en huurdersorganisaties.

De Woningwet wordt momenteel geëvalueerd. Volgens gemeenten (VNG), corporaties (VTW/Aedes) en huurders (Woonbond) hebben de prestatieafspraken lokaal maatwerk bevorderd. Toch zijn er volgens hen nog landelijke regels die de lokale partijen belemmeren om knelpunten in hun gemeente op te lossen. Als voorbeeld wordt de inkomensgrens genoemd; huur- en huizenprijzen zijn in de Randstad anders dan in Roermond. Zij wijzen erop dat de woningmarkt flink is veranderd sinds 2015; zo moeten woningen van het gas af, en is segregatie in wijken een toenemend probleem geworden.  Aanpassingen in de wet zouden daarmee meer rekening moeten houden.

Ook de Huisvestingswet wordt getoetst aan de woningmarkt. Zo onderzoekt het kabinet bijvoorbeeld of de huisvestingsverordening soelaas kan bieden om verhuur via Airbnb te reguleren. Woningen zijn zo niet beschikbaar voor woningzoekenden in de regio. Verordeningen op basis van de Huisvestingswet kunnen gemeenten ook helpen om passende oplossingen te vinden voor specifieke doelgroepen. Op basis van urgentie kunnen bijvoorbeeld mensen met een beperking of een gescheiden ouder met kinderen voorrang krijgen bij een woning. De gemeente overlegt in regionaal verband over woonruimteverdeling.

Tools en leeromgeving

Lokale monitor Wonen – actuele cijfers op gemeente- en soms wijkniveau

Schaarste op de woningmarkt – NOS app

Inspiratie en praktijkvoorbeelden

Praktijkvoorbeelden Woonbeleid (woonvisies) – VNG

Praktijkverhalen Woningmarktbeleid – Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties

Interactieve overzichtskaart woningbouwimpuls – Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties

Wonen met zorg – praktijkvoorbeelden Aedes vereniging van woningcorporaties